#สมัยที่ยังทำงานรับเงินเดือน
ถ้า 3-4 ปีที่แล้ววันศุกร์แบบนี้เราคงจะกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษกับทริปหรือแพลนที่จะออกเดินทางในเสาร์-อาทิตย์
แต่มาถึงตอนนี้วันที่เราเดินทางเป็นงานประจำไปแล้ว
หากถามว่ายังคงตื่นเต้นกับการเดินทางอยู่ไหม?
เรายังตื่นเต้นในทริปที่กำลังจะเกิดขึ้นอยู่ทุกๆครั้งที่ออกเดินทาง ถึงว่าบางเดือนจะไม่มีเงินเดือนให้ออกเดินทางก็ตาม เรายังคงใช้คอนเซ็ปเดิม มีมากก็ไปไกลมีน้อยก็ไปใกล้ขอแค่ให้ได้ออกเดินทางไปในที่เราอยากจะไป ถึงแม้ในหัวตอนนี้จะไม่มี ลิสอยู่ในหัวเลยว่าอยากจะไปที่ไหนเป็นพิเศษ สำหรับการเดินทางไกลในเร็วๆนี้ที่กำลังจะเกิดขึ้น คงไม่ใช่การเดินทางออกนอกประเทศ แต่มันจะเป็นการเดินทางในประเทศนี้หละที่จะขึ้นเหนือล่องใต้ ไปในพื้นที่ที่เราไม่รู้จัก ไปสัมผัสกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า
ขอบคุณทุกๆคนที่จ่ายเงินเดือนให้เรานะ เราจะทำงานของเราให้เต็มที่ที่สุดให้คุ้มค่ากับเงินเดือนที่ให้เรา เกือบ 4 ปีแล้วนะที่ทุกๆคนจ่ายเงินให้เราพาเราได้เดินทางไกลมาขนาดนี้
เราโดนบ่นอยู่บ่อยครั้งว่า #ไม่เห็นจะทำอะไรเลยเที่ยวไปวันๆ เราทำงานอยู่นะทำอยู่ทุกๆวันเลยแทบจะไม่มีวันหยุด
ถึงแม้ว่าช่วงนี้จะออกไปไหนไม่ได้ แต่เราก็หาปักหมุดในแผนที่หาข้อมูลในการเดินทาง เราไม่เสียดายกลับสิ่งที่ตัดสินใจลงไปแต่เรากลับมาตั้งใจที่เราอยู่ตรงนี้ได้มากขึ้นเมื่อก่อนเราคงตามหาสิ่งที่เรียกว่า "เงิน" มากเกินไปจนลืมไปว่าทำทุกๆอย่างเพื่อให้ได้เงินมาจนเราไม่เห็นคุณค่าเราได้เงินมาจากไหน
สุดท้ายเรามองย้อนกลับไปถ้าไม่มีทุกๆคนเราก็คงไม่มีสปอนเซอร์ หรือทุนในการเดินทางมาไกลถึงตรงนี้ แต่ถ้าเรารับสปอนเซอร์อย่างเดียวเราก็คงไม่ได้ไปในที่เราอยากไป เราจึงต้องหาความบาลานซ์ในการรับงาน คือแบบปีนี้
เราอยากจะไปไหนเราคำนวนทุนว่าอยากจะไปที่นี่ต้องใช้เงินเท่าไรเราก็จะรับงานแค่นั้นหละ พอหาทุนให้ได้เดินทางแบบตอนที่เราไป เนปาลอินเดียตั้ง23วัน เราก็คำนวนทุนว่าน่าจะใช้ ประมาณ 35000 ในการ ทำ Visa ตั๋วเครื่องบิน และค่าใช้จ่ายตลอดทริป เราก็ทำงานทั้งปีเพื่อแลกกับทริปนี้ที่ได้ไป สุดท้ายสิ่งที่ได้ฝันไว้มันก็ได้ไปจริงๆ มันเติมคุณค่าให้กับชีวิตจริงๆนะครับ ทริปนั้นไม่คิดว่าจะได้ไปจริงๆด้วยซ้ำ แต่เราเชื่อว่าถ้าเราตั้งใจไว้ยังไงมันก็ต้องทำได้ในสักวัน ฝันไปเหอะดีกว่าไม่มีฝันเลย
ยังไงมาเดินทางด้วยกันนะครับปีนี้
เราจะเล่าให้ฟังเหมือนเดิม
#ขอบคุณทุกๆคนที่สนับสนุนการเดินทางนะครับ
Search